Айбек пен Ардақ мектептен келе жатты. Олардың алдынан кішкене күшік жүгіріп шықты. Айбек күшікті ұнатып: "Мен оны үйге алып кетемін", -деді. Ардақ: "Оның өз иесі болуы мүмкін ғой" -деді ақырын. Айбек үзілді кесілді қайшы пікір айтып салды: "Күшіктін бүйірі ішіне кіріп кеткен, қарны аш, қарғы бауы жоқ. Мұның иесі жоқ, болса да ол оны бакпайды. Сондықтан мен оны алып кетемін". Ардақ Айбектін айтқанына көнбей: " Олай болса да сен оны иесінің келісімісіз алғанын дұрыс емес" - деп ойын білдірді. Және досына ақылын айтып, кеңес берді. Екеуі күшік табылған жердің манайында хабарлама іліп қойды. Онда осы жерде күшіктін табылғанын, оны кімнен сұрауға болатының жазып, телефонын қалдырды. Күшікті үйге әкеліп, тамақ беріп, шомылдырып, ескі күркеге орналастырды. Астына ескі киіз төседі. Бір апта бойы күшікті іздеген адам болмады. Оған Айбек те өкінбеді. Өйткені Майлыаяқ деп атап кеткен күшікке бауыр басып қалған еді.