Қалың елім қазағым қайран жұртым
Ұстарасыз аузына түсті мұртын
жақсы менен жаманды айырмадын
бірі қан бірі май боп енді екі ұртын
бет бергенде шырайын сондай жаксы
кайдан гана бұзылды сартша сыртын
Ұқпайсын өз сөзінен басқа сөзі
аузымен орақ орған өңкей қыртың
өзімдікі дей алмай өз малынды
күндіз күлкін бұзылды түнде ұйқын
көрсеқызар келеді байлауы жоқ
бір күн тыртын етеді бір күн быртын
бас басына би болған өңкей қиқым
мінеки бұзған жоқ па елдің сыйқын
өздерінді түзелер дей алмаймын
өз қолыннан кеткен соң енді өз ырқын
ағайын жоқ нәрседен етер бұртын
онында алған жоқ па құдай құлқын?
бірлік жоқ береке жоқ шын пейіл жоқ
сапырылды байлығын баққан жылқын
баста ми қолда малға талас қылған
күш сынасқан күндестік бұзды-ау шырқын
оңалмай бойда жүрсе осы қыртың
әр жерде ақ жазылмай ма жаным тырқын
қай жеріннен көңілге қуат қылдық
қыр артылмас болған соң мінсе қырқың
тиянақсыз байлаусыз байғұс қалпын
не түсер құр күлкіден жыртың-жыртың?