Коротко на русском, в парке встречаются мальчик и девочка, Яна и Артем. Яна читает книгу, не сразу замечает Артема. Он интересуется, что она читает и почему. Она говорит, что фантастику, а он смеется, что девочки же читают книги о любви обычно. После, он хвалит ее, что она читает такие книги. Он говорит какие книги нравятся ему. Он рекомендует ей книги. а она обещает, что прочитает и позже поделится своим впечатлением.
- Яночка, сәлем!
- ал, сәлем, Артем, мен және сені айтар-айтпастан байқамады!
- әрине, ғой сен саябақта оқисың. Бірде-бір маңай көрмейсің. Айтпақшы, ал нені сен оқисың?
- ғажайыпты.
- Станиславтың Лема "Солярис"! Ойбай, Яночка, сен ақылды жаужұмырларды оқисың!
- қажет менімен күлесің!
- не арада коем уақиғада! Жайдан-жай әншейін қыздар романдарды туралы көңілде оқиды. Сол себептен мен таң қалдым, ғажайыптың классикасын бас сенің қолдарда көріп.
- неғып ғой, "Солярис" да туралы көңілде. Ғана сол жай көңіл. Қарамастан және тағы мында көп басқа ашына арқаудың қызықты.
- сен ақылгөйсің, Яночка.
- неше қошемет айтар-айтпастан! Ал нені сен, Артем оқисың?
- мен де ғажайыпты сүйемін. Ғана неғұрлым отандық. Айталық, ағалы-інілінің романдары Стругацкийлардың. Илянің Сергея Лукьяненконың кітаптары.
- Лукьяненконы мен оқыдым. Кітаптар туралы түн және күндізгі кежеуілдерде. Ал міне осы ағалы-інілілер маған алты аласы, бес бересі жоқ.
- олар саған понравятся. Сөзсіз оның романын "ұлу баурайда" ардақта-. Қарамастан және бұдан әрі оның шығармашылығына на өл-өлгенше ғашық боласың.
- жөн, Артем. Мен сөзсіз ардақтаймын.