Апа, Апа!
Апа, апа! Жаным апа, сен өзүң
Аябастан мага мээриң төгөсүң.
Кокус менин күчөп калса жөтөлүм,
Кайгы-муңдун тереңине чөгөсүң.
Апа, апа! Жаным апа, сен өзүң
Мени мынча эрий жаздап өбөсүң?
Өңүң тургай, түшүңдө да айтасың:
"Аман жүргүн! Ишиң алга жөнөсүн!"
Апа, апа! Жаным апа, сен өзүң
Акыр түбү мен деп жүрүп өлөсүң.
Эмгегиңдин он миңден бир үлүшүн,
Эси жогуң кайдан сага төлөсүн?