Бір күні бір ауылдың маңында орналасқан шал мен оның кемпірі тұрыпты .Олар кедей адам болған емес олар өте жақсы тұрған əні еңбекқор адам болған.бір күні шал бір тәбетті алғысы келеді бірақ сол төбет өте дəу болған : шал
-ойбаЙ мына иттің сондай дау екенін кім білді ?
-ойпырмай мен оны қалай асыраймын .жарайды мына төбетті ала берейін .кə-кə,- деп шал оны шақырды.
Кемпір таңғалып айтты
- мəсаған мен мына ит пен не істейм .бірақ сен алсан бізде бола берсін .
Бірнеше күн өткен соң кемпір ашуланып
-жә мына ит бізге сай кел мейді.
-Түу мына ит меніңе көзімен жойылған
Шалқар итті тау жаққа апарды оны құшақтап алып өзі кетіп қалды.түн ортасында үйге 4 ұры келіп есікті қақты .
Сол төбет келіп бірнеше ұрыны басып алды . Сонда кемпір оның келгенінде қуанып
-алақай сен келдің біздің жанымызды сақтасын
Шал
-Еһе бізде ғана сондай төбетіміз бар.
-Əттеген-ай сенің өмірде бар екенің сондай жақсы
- Япырай сен болмасан біз не істер едік, -деп олар үшеуі болып тұрды.