- Сәлем Бәтеңке!
- Сәлем!
- Ей, неге көңіл - күйің жоқ? Түріңе не болған?
- Қайсы бірін айтайын, мені егем даланың лайы мен қарына киіп, рақатымды көрді. Енді мені керек етпестей лақтыра салды. Түрім болса мынау, бір майлап, сүртуді де білмейді. Содан ренжіп кетіп барамын. Менің де қадірімді біліп, сен секілді таза ұстайтын бір адам табармын.
- Сұмдық - ай, мынауысы дұрыс болмапты. Мені егем күндн кешкісін сүртіп, тазалап, майлап қояды. Көктем шыққансын жуындырып, далаға кептіруге іліп қойды. Қарашы маған, менен ешбір әжім көрмейсің.
- Иә, солай.
- Енді қайда бармақсың? Оданда менімен қалсаңшы.
- Мен сияқты ұсқынсыз бәтеңкені қажет ете ме?
- Әрине, ол өте мейірімді
- Олай болса, жарайды.
Далада қисайып жатқан ескі бәтеңкені көрген Сәлім ағай жерден көтеріп алды да үйіне алып кетті.