Бекасыл бала бір күні
Көріп қалды кірпіні.
Қолына алды шырпыны.
Кірпішекті шырпымен
Өртейін мен, жағайын.
Лап етіп кірпі жанғанда,
Қызыққа мен батайын.
Сөйтті дағы
Кірпінің жанына барып
Шырпыны лезде алып
Тұтатқанда кірпіні,
Бара жатты жанып.
Жанталасты байғұс кірпі,
Ауладағы мая шөптің
Арасына барып кірді.
Шөп тұтанып лаулап жанып
Жұрттың бәрін дүрліктірді.
Қатты састы Дидар бала
Өртке оранып мая кетті.
Көрші үйдегі құрбысына
Болған жайды баян етті.
Кірпіменен ойнағанмын,
Не боларын ойламадым.
Өкінгеннен қандай пайда
Енді қайттім қиналамын?!
От жақпа күйерсің,
Өртеніп жүрерсің.
Сіріңкені ұстасаң,
Бәлеге сен түсерсің.
Кірпіменен ойнасаң да,
Шырпыменен ойнамашы.
Кешір,досым, қателестім.
Шырпыны ұстап, көктемеспін.
Ата –ананың рұқсатынсыз
Сіріңкеге беттемеспін.