Ертеде бес лақ болыпты.Бесеуі де орында отырмайтын лақтар екен.Қасқыр мен түлкі орманда болатынын білген малшы:
-Лақтарым-ау,сендер далада,үйтің қасында жүріңдер,бірақ орманға жоламандар!-депті малшы лақтарға қарап тұрып.
-Бармаймыз да,көрмейміз де,-деді лақтар.Малшыда ол кезде ұн мен сүт біткен.Малшы лақтарды қалдырып,базарға барды.Лақтардың біреуі:
-Достарым,не үшін бізге осы малшыны тындау.Осы далада еш жақсысы жоқ.Ал орманда болса жап-жасыл шөп,көлеңкелі жер,тап-таза дəмді ішетін су екен ал неге біз бармыймыз?Лақтардың бəрі келіскен.Лақтар жалғыз бесеуі ну орманды аралады.
-Мынау кішкентай лақтар бұл үлкен орманда не істеп тұр?-деді қу түлкі.Лақтар түлкіге қарамай,тез қу түлкіден өтіп кетті.-Лақтар,лақтар,лақтарым-ау мынау түлкінің айтқан сөздері бəрі өтірік!Мен сендердің не іздегенін білемін.Ол жап-жасыл су емес пе?
-Иə!
-Ендеше менімен жүріндер.Ол кезде малшы сүт пен ұнды əкелді.Қараса шөп те,лақтар да жоқ екен.
-Ой,менің лақтарым.Ой,менің лақтарым,-деп жас тамды.Оны көрген көрші бала:
-Лақтарыңыз ну орманға барды.Дауыстарын естідім,бірақ қарасам,лақтар жоқ.
-Рахмет үлкен саған балам,-деп лақтарды іздеуге барады.
-Құтқарыңдар!-деген дауыстар шықты.Малшы оны естіп,зыр етіп лақтарға барып,қасқырды жеңіп,лақтарды құтқарып жібереді.Əлгі ұн мен сүттен нан жасап,балаға да,лақтарға да,өзіңе де нан-наннан берді.Бұдан бұлай енді лақтар малшының айтқанның тыңдап,орманға малшысыз бармапты.
Осы əңгіме ұнаса жазыңыз,ұнамаса,жазбай қойыңыз.