Я пачну сваё сачыненне з апісання "Мэры кэт". Мэры кэт - гэта дачка
агранома, іх сям'я нядаўна пераехала ў гэтую вёску. Клічуць, гэтую
круглую выдатніцу з доўгай касой -- эма Пшанічная. Але гэтая
чырванашчокая дзяўчынка я гадзіннiкам на руцэ і ў новенькай форме,
спадабалася не ўсім. А менавіта Антону Бубнову.
Прыступім да апісання Антона Бубнова. Антон Бубноў - вясковы хлапчук. Аднойчы, калі Антон быў яшчэ маленькім, ён прастудзіўся і захварэў на вушы. Яго вылечылі, але пасля гэтага ён стаў трохі недачуваць.
І ўся гэтая гісторыя пачалася з таго, што гэтая прыгожая, выпеставанная, уся як лялька дзяўчынка прыйшла ў новы клас. У клас дзе вучыўся Антон. Адразу, як ён даведаўся аб знаходжанні новай дзяўчынкі ў класе, Антон не ўзлюбіў яе. На першым жа ўроку ён паслаў ёй угрозающую запіску. Але эма адразу на яе адказала.
Вось і рэкі па замярзалі, а Антон ляжыць на ложку і думае аб Эме. Але тут яго думкі перапыніў голас Янкі Маркаўцова. Прыйшоў Янка за Антонам не проста так. Ян не захацеў ўсё распавядаць і пацягнуў Антося да ракі.
А на рацэ сабралася ледзь не поў калгаса, дзівяцца ўсе дзяўчынцы якая так выдатна катаецца на каньках. І як вы думаеце да то гэта? Вядома Эма Пшанічная.
І тут у Антона нарадзілася ідэя як адпомсціць Эме. Антон вырашыў навучыцца катацца так як Эма, а можа і лепш.
Тры вечары Антон вучыўся катацца на каньках на аддаленым лёдзе, што б яго ніхто не заўважыў. І вось сёння, пасля школы Антось бяжыць да ракі. Эма ўжо катаецца. Антон абувае свае новенькія канькі і вырабляляе трукі якія толькі што вырабляла Эма. Потым яны бягуць на переганкi.
-- Пантона-Мантона-Дэмантона! Ты не крыўдуеш на мяне? Давай не будзем сварыцца, а будзем дружыць.
-- Давай дружыць, --падумаўшы, згадзiўся я...