Бір күні жазда мен далада жүрдім. Көшеде бір көрші кəрі апа үйінің алдын сыпырып тур екен. Өзі өте кəрі əже, жаным ашып кетті. Жанына барып, 《апа көмектесіп жіберейін》,- дегенде, беті бал-бұл жайнап, қуанып кетті. Өзінің балалары тастап кетіпті. Ешкім қарамайды. 《Рахмет қызым рахмет》- деп ризашылығын білдірді.
Мен тура осылай жазғанмын кішкентай кезімде )))))