Бір кезде бір адам бау-бақшада гүл отырғызды.
Гүлдерге бəрі ұнады,оларға таза су беретін жəне оларды күн сəулесін беретін еді.Оларды адам отырғызды деп,қуанған еді.
Бір тамаша күнде:
-əй,гүл,мен мына жақта болғанша,сені адам отырғызғаны үшін өкінесің.-деп,айтады жаңа ғана өскен шөп. Гүлдің берекесі қашты,ол індемеді.Ол солып,қасындағы үлкен гүлге сүйінді.
Үлкен гүл оған ренжіме,біз одан көп ұзамай құтыламыз. Гүлдің көңілі көтеріліп қалды.
Таңертең,адамдар өскен шөпті жұлып алды. Ал,гүл өсіп,гүлденіп отырды.