— Добры дзень,Таня.
— Добры дзень, Руслан.
— А гэта мой малодшы брат Віктар. Рады вас пазнаёміць. Віця,
гэта Таня, мая сяброўка па тэатральнай студыі.
— Вельмі прыемна, Віктар. Руслан часта вас ўспамінае.
— І мне вельмі прыемна, Танечка. Пра вас ён ніколі не расказваў,
а зараз я разумею, чаму. Ён хацеў схаваць, што знаёмы з такой
прыгожай дзяўчынай!
— Што вы, не трэба такіх кампліментаў.
— Так, Таня, мой брат умее ліслівіць. Я ж добра ведаю яго звычкі.
— Руслан, а чаму ты ніколі не запрашаеш мяне, свайго роднага
брата, на свае рэпетыцыі? Можа, сёння я прыйду?
— Можна падумаць, Віця, ты раней цікавіўся маім тэатрам. Так
трыста гадоў ты мне там патрэбны!
— Каб браты не сварыліся, давайце я сама запрашу Віктара на
рэпетыцыю. Яна будзе ў шэсць.
— Я вельмі ўдзячны, Таня. Вам я не магу адмовіць і абавязкова
прыйду. Убачымся!
- Убачымся, Віктар.
- Ды ну цябе, брат! Напрасіўся ж!
- І з табой убачымся, Руслан! Да пабачэння!