Напрадвесні, калі ў лесе яшчэ ляжаў тоўсты пласт снегу, кідалі алешыны свае зернеткі на лёд.
дзяцел сеў на старую, усімі паважаную ліпу і расказаў усё, што было з яе насеннем.
яму лягчэй было б разглядзець, што робіцца пад страхою ў хаце чалавека.
("стары лес" я. колас)
у кутку крутой дугі, якою выгнулася Плёска, спіць гара.
як сарамлівая дзяўчынка наўчаецца скокам на гумне за асеццю, так і асмолаўцы, свае сярод сваіх, весела гоцаюць "трасуху".
(м. гарэцкі "ціхая плынь")