Сейіт орам
үстінде жүріп бара жатқанда, бір арбалы келіп, аңдаусыз соғып кетіп, аяғын
сындырыпты. Ойбайлап, жылап жатқанын көріп, шошығаннан шешесі есінен танып
қалыпты. Мұны қөрген соң, таңып жатқанда да, дыбысын шығармай, қабағын да
шытпай жатыпты. Сонда сынықшы кісі:
- Аяғың
ауырмай ма, қабағынды да шытпайсың ғой! деп сұрайды.
Сейіт, шешесі шығып кеткен соң, демін
алып, сынықшыға сыбырлап айтты:
-Ауырмақ
түгіл, жаным көзіме көрініп тұр. Бірақ менің жанымның қиналғанын көріп, әжем де
қиналып жүрмесін деп, шыдап жатырмын.