Баяғыда бір кішкентай бала әкесіне: Мен кейін ер жеткенде сенің аяғынды жерге тигізбей арқалап жүремін дейді екен. Ол онын Әке парызы туралы түсінігі болса керек. Уақыт деген құс шапқан өмір емес пе? Ай артынан ай өтіп, жыл артынан жыл өтеді. Бала ержетіп жігіт болады. Ал әкесі қартаяды. Бір күні әкесі аурып қалады. Пәлен жерде емші бар деген сыбыс естиді(ел аузынан баласы мен әкесі сол туралы естіген). Күннің ыстық, шілде күнінде (құрғақшылықта) әке мен бала жолға шығады. Әкесі қатты таң қалады. Бала әкесін арқалап жүреді. Біраздан соң әкесі:
— Балам анау не нәрсе көзім жепей тұр дейді. Баласы барып көріп келсе түйе екен. Баласы:
— Түйе ғой әке, Түйе деп ашуланып жауап береді. Баласы ішіненӘкем бала болып кеткен ба? Арқалап келе жатқанда тып-тыныш отырмай ма?деп ішінен қатты ашуланады
Біраздан соң әкесі тағы да сұрақ қояды:
— Балам анау не нәрсе? лейлі
— Баласы Түйе әке, Түйе деп жауап береді. Баласы қатты шаршап шөд қысып тұрады. Ал Әкесі аттын үстінде келе жатқандай жайбарақат отыр.
Тағы да уақыт өткен соң артық сұрақ қояды.
— Балам анау не нәрсе? деп үшінші рет сұрайды. Баласы бұл жолы:
— Жаңағы түйе ғой Әке, Түйе деп айғайлап жібереді. Әкесі:
— Тоқта балам мені арқаннан түсір деп ренжиді. Баласы:
— Әке керегі жоқ дейді. Әкесі арқасынан түсіп:
Балам мен елге қайтамын. Тым болмаса сұрағыма дұрыс жауап берсен болатын еді. Сен менің бір еркелігімді көтере алмадын. Не де болса ашумен жауап қайтардын. Сенің кішкентай кезінде Айды анау не Әке деп жүз рет сұрағанда мен ерінбей жүз рет жауап бердім. Сені еркеледім. Ал сен менің еркелігімді көтермедін. Балам егер сен менің бір еркелігімді көтергенде жазылып кетер ме едім? Бірақ мен сені олай ойламағанмын. Сен Әке еркелігін көтере алмадын — деп әкесі баласына айтып, қатты ренжіпті.